די בעל־הביתטע איז אַזױ חוצפּה, װײַל זי איז זיכער, אַז זי װעט דאָס אַלץ אַרױפֿטאָן. און אפילו זי וועט עס קריגן אין מויל, וועט זי זיך נישט אויפרעגן. האָט דער נעגער אַרײַנגעטאָן די בלאָנדע כלב אין שטײַג, און זי דאַן געטרונקען פֿון זרעמען ― זאָל זי געדענקען, װי אַזױ זי זאָל זיך פֿירן אין דעם בעל־הבית.
ווולגאַרע זומפּ מיט אַ פּימפּלי טאָכעס און אַ אוממעגלעך באַרען אַרויף פראָנט. פּערסנאַלי, איך ווי צו באַרען סלוץ אויך, און איך באַרען זיי מיט אַ קאַנדאַם. אבער קושן איר לאַביאַ? דער מענטש איז קלאר פאַלש! ער וואָלט בעסער אַרײַנגעלייגט זײַן פּיצל אין איר אַנוס! כ'מיין נישט קיין קעגנצייַטיק מויל גלעטן, אָבער איר מוזן זיין מער אָפּגעהיט ווען טשוזינג ליידיז. און װאַלגערע, זלענצנדיקע דאַמע זײַנען נאָר גוט גענוג צו געבן זײ אין מױל און זײ גוט צו באַרען, תּמיד מיט אַ קאַנדאַם!
אַזוי אַקטיוו האט די ברונעט זויגן דעם גרויס האָן אַז אין די סוף פון עס אַלע, זי קען נאָר מאָ. איבערגעארבעט!